Dünya denen dev küre koskoca bir hân gibi.
Onun da çift kapısı, bahâr ve hazân gibi.
Öyle bir muammmâ ki, kimi hôş, kimi heder.
Zaman denen gösterge, alır başını gider.
Kimi girer, kimi çıkar, yaşam ve ölüm kader,
Kırar devir dümeni, yelkeni fora eder.
Bir kapı kapanırken açılır binler kapı.
Mâzîye dalıp açsam, elimde kalır sapı.
Her biri canlı şâhit, târih sayfalarına
Kimi boz, kimi yatık, ağlar sayhalarına
Kapılar ahh kapılar ne de hazîn kapılar,
Kimi kırık, ıkimi vîrân, kimi süslü yapılar.
Kimler gelir, kimler geçer bu ilginç kapılardan.
Sanki dünya denen yer, ibretlik bir garip han.....!
14.Mayıs.2013
Sevim Çiçek KaradenizKayıt Tarihi : 11.9.2013 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)