Kapılar Şiiri - Mehmet Yardımcı

Sırdaşımız
Güvencemiz kapılar
Özenle takılmıştır evlere
Ya ağlayarak bakar
Ya gülerek
Büyük bir kozanın örülüşüne
Her durumda şahidimiz tek odur
Sevinçlere
Dertlere
Ne ser verir
Ne sır verir kimseye

Daracık odalarında evlerin
Mahremiyeti gizler kapılar
Aralanırsa umut olur
İlkyaz kelebeği gibi pırıl pırıl
Çarpılırsa hüzün
Sımsıkı kapanır çaresizliğe
Anadolu'da alışkındır kapılar
Dayanır
Üzüntüye
Kedere

Açılırsa davettir ardına kadar
Bayram sabahı içtenliğiyle
Kapanırsa yalnızlığın sırdaşıdır
Başından hiç gitmez gam kasavet
Bir yüzü içerdeki sırrı saklar kapının
Öte yüzü dışarıyı izler sessizce
Hayatların gizemidir örttüğü
Bir sünger çeker gibi geçmişe
Ketumdur
Ne ser verir
Ne sır verir kimseye

Direnir ayakta kalmak için kimileri
Yılların ötesinden getirdiği yükle
Bekler kırık dökük haline bakmadan
Gücü yetene kadar
Üstündeki eski zerzeye
Kilit takılıp
Terk edilse bile

Kale kapısından görkemlidir kimi evlerde
Yumruk elli tokmaklarla
Süslüdür ön yüzleri
Haşmetlidir
Güç timsalidir sanki
Binbir gizi saklar gibi geleceğe

Dergâhlarda
Sır kapısıdır kimileri
Umut verir her gelene
Işık olur
Bir saygınlık vardır eşiğinde bile

El kapısı ayrı bir önem taşır
Kızlarına öğüt veren anaların dilinde

Kent kapıları sessizliğiyle yaşar çağların
Memleket tapuları gibidir
Ankara'da, Niksar'da, İznik'te
Birer efsane
Mardin'de yürekleri dağlar türkülerle

Kapansa da gönül kapısı evrene
Evlerin tek bekçisidir kapılar
Sırdaştır dört duvarla
Yılların yorgunluğu içinde
Kederi de
Sevinci de saklar
Ne ser verir
Ne sır verir kimseye