Kalbim, kerpiç duvarlarla örüldü sanki taş devrinde,
Yüreğimin tek anahtarıdır büyülü gözlerin…
Bir Sen bakınca açılır,
Göz göz olmuş tüm gönlümün odaları,
Her anahtar uymaz öyle girilmez gönlüme,
Tılsımlar bozulmadan…
Demir kapılar önünde nöbet tutan ejderhalar…
Bilmiyorum kaç kış üşüdüm, penceresiz kaldım,
güneşin gölgelsin de büyüttüm el kadar yüreğimi
susuz kaldım ekmeksiz kaldım kaç bin yıldır saymadım
ölmedim ölemedim gözlerin kapılarıma dayanmadan
asırlardır uyumadım zamanlar arasında kaldım
ne kabuslar gördüm savaşlardan daha kanlı
nice ordularla krallarla savaştım, akmadı bir damla kanım
taş olmuştu yüreğim seni beklemekten,
bir damla yaş olup akmadın gözlerimden…
meksen kılınç
13/11/2021
Kayıt Tarihi : 13.11.2021 21:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Meksen Kılınç](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/11/13/kapilar-135.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!