Kapı Şiiri - Seraceddin Çelebi

Bütün temiz giysilerimi soyunmuşken
Hastalıklı tabiatça tasasız
Baktım boyaynasında asılı bir asılsız
Görünen görünmeyen yataklarında
Buharsız etin fışkırttığı kıllar
Kibar bir kenti süpüren çöpçüler kadar tertipli
Nedir bu gelgeçliği besleyen çabanın emeli
Bilirim ki sarayında cellat örümcek
İşliyor ipini itinayla hangi perdeye
Bu mu benim bekçim bu gerçek mi
Bu çürüyen makyajlı gölge
Bakıcısız bir kumsaatini imal etmiş bu yüzde mi

Kalan bir sır
Tek sır sonraki engele
Güpegündüz horlayan bu kafanın sesine
Çamur giymiş akıntılardan düşmek
Boşluğun vaadine hacet edip
Süslü derinin öksüren kuyusuna
Bir kez daha iradesiz inmek

Yoruldum kaç seferde yoruldum
Yoluna bu genç yaşta sürülerek
Kimdedir bu taşkınlığımın morali
Kimdedir bu köpüren yabancılığım
Kulağımı küçültemeyişim bu gıcırtıya ki ne
Beni aldatmayan alın çizgimi
Soluğuma dayatan pedalsız merdiven

Bir elçi gibi yollandım git ve gele
Ne artacak geri ne kalacak benden
Bir kaç anı geçilmiş belleklerden
Karıştı kemiğim bir kez
Şu vefasız eriyen şerbete
Çatısız gövdemin yapışkan suyu
Geviş getirmeyen rahmin riyakar haznesine

Bilir miydim bilir miydim
Oğlunu kesen babaların oğulları
Babalarını düşünerek biler kör bıçakları
Bilir miydim bilir miydim
Tüm bu iyi kötü suçlu giysilerin askısı
Yatılmış bir bedenin kilitli kapısı