Kapamam Gözlerimi Şiiri - Erdoğan Çeçen

Yorarsam yorulurum,
Dağ, altımda dingin…
İncir çekirdeğini doldursam,
Anlatırım kendimi sana,
Kendi kendime değil…

Yükselen burcumda yok,
Yıkık surlarım…
Sarmış kalbimi çember,
Yuvarlanmıyor orta yerinden,
Yokuş, mesele değil…

Benzemedim kendime,
Dışım içime sızmış,
İçim sığmaz içime…
Üşüyorum habersiz,
Yanmam, ateşten değil…

Yapışan zamkı ayırmayın aşkımdan,
Durarak yürürüm ancak…
Başım; döne, döne dolanır,
Gitmez, hedefe değil…

Toprağı yaran hendek misalli,
Nehirlere, destek olur hicranım…
Kanayan kanım sular toprakları,
Ölüm sessizlik, sensizlik değil…

Bahtımla çizgileşirken gözlerim,
Belirdi önümde, kuruntu geleceğim.
Vakit hesaplaşma vakti,
Sıkıyorsa gel, yoksa ben geleceğim.
Küserim kendi kendime,
Kimseye değil…

Sisli bir damla bedenim,
Düğmesinden konuşan radyo gibi yüreğim.
Düşmüşüm zir-i zemine,
Alçak değilim…
Ne gök üstümde,
Ne aklım, akıllı değil…

Durgunum; akıntıdan haberim yok,
Titremiyor yüreğim, çarpsa da bana ne…
Çok adım ötedeyim kendimden,
Durduğum yer boşluk.
Yıldızlardasın,
Seni gördüm ya!
Bitirmem düşlerimi.
Seni gördüm ya!
Kapamam gözlerimi,
Kapamam…