Kapama gözlerini...

.

bu dikilmiş bacaların içinde
gıcırdayan bir intihar kalıyor bize

sisin geliyor
dudağın değiyor
intihar bile vazgeçiyor

dudağımız kömür şimdi

ona gül
senin değilim
dudağında kömürüm de
yol bulsun kendine
ısmarlama işler
aşklar vesaire

dokunma
acı geçmesin bana
sızla sızımla
dağıt yalnızlığına

anne yemeği kadar
özlüyorum hala
sızın sızımla
sen uzakta

gitme
sana bağladım kendimi
şehir bahane

yaz ortası gel
sessiz denizime

sanat
kolumuza aklımızın gücü
dokunmak için uzatmak
ömür sanıp saklamak

çekelim belge selleri
neler götürecek içimizden
yazalım
kum toprak
çakıl taş
odun parçaları

akmayı yaşa
düş kuramasan da

mayın döşeyelim
yolumuza
parçalanıp dağılalım
knidosun çift kapısında
güneye bağla beni
karşıma deniz feneri

ve bu bacalar
yükseldikçe ellerimizi zehirler

dönüp dolaşıp başa geliyorum
dönüp dolaşıp başa
sondan dolanıyorum
ne tarafsa

seni severken babam ölüyor
düşünüyorum
sen geliyorsun
o gidiyor
adam olmak zor bana
dur sarılayım sana
sen dokunma

babam öldü
intihar etti gençliğine
babam gitti
bir kadına sevdalı
benim gibi
terk edilmişliği

- çok çalışırdı çok -

dur senden bırak bana

kapama gözlerini
onu sevmedim
açtım
doyurdum erkekliğimi
zaten gidecekti

anne bu şehir neden bu kadar yalnız
neden zehirli
kimseyi sevmedi mi
milyon günah peşinde
görmedi mi
kendi gibi birini

anlatsana anne
babam seni nasıl severdi
kırk yıllık sevdası bitmedi

hala yaşıyor da

güzel şiirler yazıyorum
sevgilim ödül veriyor memelerinden
öpüyorum

anlatıyorum gözlerimi
gördüklerini
ve bilmediklerini
bodrumlarda ses
kuş sesleri
nasıl iyi mi

defnedilmişliğin sessizliği

- kasma kendini bağır -

hayat yok burda
tatilde bir insanla

yakın denizlerde huzur
içimde mavi uyur

17 07 2005

.