Kanlıca Vapuru Şiiri - Mehmet Taş

saat on yedi kırk beş
Kanlıca şehir hattı vapuru
hava serin
gün yorgun
hafif bir lodos yalıyor suları
annesinin avuçlarında
kuş titremesinde
bir çocuğun elleri…
Kirli bir sis çöküyor şehrin üstüne
yüreğime sızısı garipliğin.
bir kız oğlana sokuluyor
duruşunda naz
gözlerinde işve
ılık nefesinde ısınmaya oğlanın,

lodos artırıyor hızını
çocuk annesine sokuluyor
kemanı kayıp kucağından
yere düşüyor yaşlı adamın.

saat on yedi kırk beş
Kanlıca şehir hattı vapuru
lodos deli tay gibi
Sular kıpır kıpır
Bir telaş bir telaş martılarda
Göz kırpıp Üsküdar’a uzaktan
Karar kılıyorlar Kuzguncuk’ta
Yaşlı bir yalının
Yorgun çatılarına.

Gün düşüyor sularına Marmara’nın
Göç başlıyor sokaklarda.
Üşüyorum
Eski bir gazeteye sardığım garipliğimi
Güvertenin tenhalığında
Üstüme örtüyorum.