Kanı katran hayatı zindan geceler

derin derin içime çektiğim soğuk,
iliklerime işliyor
titriyor ellerim
üşüyorum…
zihnim uyuşuyor
kabuslar üretiyor uykularım
kara bir sevdanın arifesindeyim
bir anne gibi ilk kez hissediyorum acılarını

doğmayan ışıklara hasret
karanlıktaki izler, bir küçülüp bir büyüyor
arzular biriktiren yüreğim ağırlaşıyor.
katılaşıyor göğsümün en derininde inatçı bir keder
kalbimden bir siyah pıhtı çözülüp kana karışıyor
zehir gibi dolaşıyor tüm damarlarımda
kanı katran ,
hayatı zindan ediyor

hatıralar var şu duvarların ötesinde
duvarların ötesinde acılar, sevinçler var
acı gülümseyişlerle harmanlanmış damla damla yaşlar var.
ıssız taş duvarlara çarpan
düğüm düğüm anılar görüyorum
sıcacık gözyaşlarını görüyorum
titreyen mum alevlerinin.

zihnimi mest ediyor
uçsuz bucaksız bambaşka hayaller
o kadar geniş ki ucu bucağı yok
her yer güllük, gülistanlık san ki…
her yerde tatlı sevda meltemleri
gecenin geç saatlerini soluyorum
yapraklardan süzülen yağmurların hüzünlü şarkısını

ay ışığı gibi
gökyüzü yere inmiş…
bir sabah bahçesinin aydınlığını taşıyor
yağmurun şiddetiyle sarsılan şu zemheri gecesi
yüzümü yakan sıcak nefeslere bıraktım kendimi
tutuldum.
yandım.
yakıldım…

gönlümün içinde bir saklı şehir
ciğerimin orta yerinde bir aşk yarası
sırlarla dolu
en gizli duyguların,
en mahrem hatıraların tutulduğu,
ağlıyorum …
en eski kaybettiklerime
dem dem tükeniyorum
iğne ipliğe döndüm
bir kara sevda hastasıyım artık

redfer