Kanı Bozuklar ! Şiiri - Muharrem Pala

Ormanlar yanarken acıyor içim
Değiştirir her gün düşmanlar biçim
Açmışım ağzımı susarsam hiçim
Ciğerimi yakar kanı bozuklar

Maşa olanlara sabrım taşıyor
Yediği ekmeğe mayın döşüyor
Dostlar gibi aramızda yaşıyor
Elbisemi yakar kanı bozuklar

Saldıramaz bize düşman erkekçe
İnsan haklarıdır belli gerekçe
Eli kolu sallar gezer serbestçe
Servetimi yakar kanı bozuklar

Bu yurdu tüfekler toplar yıkamaz
Güçlü Türkiye'yi mağrib çekemez
Düşman karşımıza çıkmaz çıkamaz
Nefesimi yakar kanı bozuklar

Ben Anadolu'nun uslu kızıyım
Sesim çıkmıyorsa sanma kuzuyum
İstersen size de mezar kazayım
Manzaramı yakar kanı bozuklar

Beş para etmez ki bunların kanı
İnsan olan insan yapar mı bunu
Düşünmez ormanda yaşayan canı
Yabanımı yakar kanı bozuklar

Aldınız kurtlarla kuşun ahını
Kılıcımız sever sanmayın kını
Savaşalım mertçe çek silahını
Ormanımı yakar kanı bozuklar

Yaş kesen baş keser böyledir inanç
Ormanı yakmakla alınır mı hınç
Srebrenitsa sana büyük bir utanç
Güvencimi yakar kanı bozuklar

Cani oldun işte elinde çakmak
Korkakların işi ormanı yakmak
Pala'm emir dıştan hainlik yapmak
Yeşilimi yakar kanı bozuklar