Sen ve ben zamanın sürgünleriyiz birtanem,
Avuçlarımız da kan çiçekleri açmış,
Yaşam kamçısı yerimizden sıçratıyor durmadan,
Boşuna karıştırıp durma kutsal kitapları,
Biz tanrının etrafında kanat çırpamayız,
Lanetli direklerde asılı kalmış ruhlarımız.
Kirpiklerimiz de gözyaşlarımız çiftleşiyor, görmüyormusun,
Her bir damla yeni gözyaşlarına gebe kalıyor,
Ruhlarımız son dansın işaretlerini veriyor Tanrıya,
Boşuna yalvarıp yakarma, seni de beni de duymuyor.
Sen ve ben zamanın sürgünleriyiz birtanem,
Korkularımız ateş fırınlarında tütsülendi,
Sırtımızda mukaddes hüzünlerimiz yüklü,
Hoşgörü dilenme, bak melekler bile kendi derdinde,
Şeytan olup şeytanı taşlamalıyız, başka çaremiz yok,
En vakur gülüşler olmalı yüzümüzde, azrail geldiğinde..
2007- İzmir
Esel ArslanKayıt Tarihi : 25.12.2007 19:05:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Esel Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/25/kan-cicekleri-8.jpg)