Şimşeğin Ölümü Şiiri - Müslüm Bayram

Yaradan ne çok sevmiş te yaratmış
Aşkla donatmış tüm evreni
Nem gerek ilhama, gözüm ressama
Candan istemek anlamı düşlemek
Kalp heveste aşlamak gerek

Bir fidanın toprağa düşüşü
Bir fidanın toprağa duruşu
Can suyu olmamalı gözyaşı
Parlamalı çelik göğüsler aşktan
Dökülmeli bulut
Mızrağın ucundan olmalı
Şimşeğin ölümü

İlk cenin düştüğünde ana rahmine
Dokuz ay tek beden aşkı anarak
Sevgiyle büyüttüğü fidanın
Canın peygamber çiçeğinden
Kim ayırabilirdi ki
Kan uykularını bölüp ak sütünle beslediğin
Koparırcasına memelerinden emzirdiğin
Göz nuru bebeğinden

Oysa İlahlar da sunmuştu bunca güzellikleri
Bozmak gerekmezdi nizamını Tanrının
Damarlarından kanlanmıştı
Kin davası insanoğlunun
Kılıçlar çekilmişti kınından bir kere
Mutluluğa yakışmayan
Gül gamzesinde gam
Düşerken toprağa canından da öte can
Ne çare...
Kan çiçekleri

Yatağından akıp gölleşen
Anaların gözyaşları ey yaslı nehir!
Firavunu boğan Musa’nın asasıyla yarılan
Okyanustan da derin utancın
Gömülürsün sessizce
Üzerine düşer solgunluğu ayın
Kan çiçekleri hüznü güneşin.