Kan Çiçekleri Şiiri - Nurhan Göktürk

Son dakikalarını geçirdiğin o teknede,
Benim nefretimdi, biliyordun,
Sakin denizi kudurtan,
Biliyordun hiç yoktan,
Köpüren dalgalar, içimdeki acılardı.
Biliyorum orada, elimde bıçaklarla,
Seni sonsuzluğa gömdüm,
Biliyordum orada seni değil,
Kendimi öldürdüm.
Öğrendim ölenler kalanlardan daha mutlu.
Vicdan kapılarında boşuna bekleyiş
Boşuna o umuttu.
Ben istedim böyle bir sonu.
Gözlerime bakanların gözlerinden anlıyordum,
Ne hicranlı bir hayattı bu.

Kendi kendimi bu parmaklıklar arasına ben ittim.
Biliyorum artık bu kaderi ben çizdim.
Ne seni bana anlatanların.
Ne de beni aldatan senin,
Ne senin, ne onların suçu var,,
Ne kadar zalimsiniz diyemem size,
Ey! bana benzeyen insanlar! ! !
Ben ve benim gibiler bu yurdun,
Kan çiçekleriyiz,
Biz hepimiz bize benzeyenleriz.! ! ! ! ! !

Nurhan Göktürk
15.Haziran 1978,Niğde