Kan Şiiri - Meryem Çat

Kan çıktı çıkacak

Küçümsenmemeli bir soluk anı meselesi
Her bir oksijen sesi sessiz, ürkek ve asfalt dönüşümüne hazır
Beton kırmızısı içim ve dışımın içi
Anla,
Göz göre göre bir savaşın eşiğinde gölgeler!

Hala sevişemedi güneş bulutla
O halde yağacaksa yağsın kızıl
Çırılçıplağım işte
Tüm baş harflerin hedefinde ağzım, yüzüm ve gözüm
Biraz daha soyundum tek sesliliğime
Bil,
Yalnızım!

Savunmasız ve renksiz şimdi şarabım
Kanayamıyor kimse aklımın ucuna
Berraklık para etmiyor söz konusu ölüm iken
Unut ya da hatırla,
İntihar etmiş bir kadınım ben!

Hayali isimler yazdığım hava boşlukların eşiğinde yıllarım
Ergenleşmiş tüm uzuvlarıma rağmen,
Düştü düşecek içimdeki çocuk coşkusu
Cansızlığın taşıyıcısı olmuşken baş tacı etmeli kalıtsallığı
Gör işte,
Sakat cümlelerim!

Açık seçik ağlarken ünlemler koydum dizlerimin üzerine
Ardına başı büyük, irili ufaklı kelimeler sıraladım
Beş kalem etmedi sızladıklarım

Üzülme,
Kan çıktı sonunda...