Kalpte Kangren Şiiri - Nefes Sahfa

Bu çıban
Şehrimin kanallarında derinleşmiş
Oymuş içime irili ufaklı çukurlar
Şimdi
O eskiden kendimi kaybettiğim satırlar
Artık çok durgun ve çok manasızlar
Eğer incelip koparsa merhamet ipi
Görmezlikten gelenler bir şey fark ederse
Mesela bu lüküs devrimi
Duvarlarımı mürekkep balıklarına boyadığımı
Fark ederse
Fark ederse rüzgârlarla dökülen saçlarımı
Çatımı uçuran bu hayasızca akın
Bir gün yaslandığım duvara göz dikerse
Ya ne yapacağım
Köstekli saatlerden çektiğim krediyi ödeyemeyince
Ne bileyim
Belki zevklerim hacizlenir
Ya da iyi yanımı bozdurup kapatırım herhalde
Belki de hapsolurum
Dört duvarı tanrıtanımazlıkla ovulmuş koğuşlara
Belki de çekip vururum alnından
Damarlarıma nüfuz eden çıbanı
Sadece aşk ve Allah için
Çünkü ne zaman görsem bir çocuk
Ağlayan, için için
İmana geliyor en tezat düşüncelerim
Kapıma vardıkça o hain bakış
Cennetimi bölüp bölüp rüşvetlerim
Otururum yüksek bir binanın tepesine
Seyrederim insanları bağdaş kurarak
Ah ne hoştur motorin yudumlamak
Meydanlarda insanlar, sarhoştur
Gürültülüdür şu
Minareleri çıldırtan orkestra
Ve yatırımcılar epey yol almıştır sohbetimiz sırasında
Modeller, kaçakçılar ve simitçiler
Hepsi bir banka sırasında
Ecelini bekler durur
Çıban dolu dünyayı çiğnemekten
İnan dudaklarım kurur