Kayboldum yıldızlarda...
O yıldızlar senin gözlerindi.
Nefesin nefesime nefes oldu.
Nefsin nefsime ateş oldu.
Kuşandığım zırhım bile koruyamadı darbelerinden.
Kılıç darbeleri kalbime dolandı.
Kan, göğsümden tenime oradan da zemine dallandı tıpkı o çınar ağacı gibi.
Kan, sana cefa
Kan, içimden sen gibi boşalıyor.
Tampon kur göğsüme.
Gitme içimden, yaralardan kaçma dışarı.
O zaman sen yaptın diye sevdiğim izler benim nefretim olur.
Biliyorsun, biliyorsun, hep bildin.
Hep bildin atar damarım olduğunu.
Şimdi çekip gidersen inan o atar damar kuru bir daldan farksız kalır.
Yapma...
Kaldıramazsın sen vicdanının yükünü.
Bunu kendine yapma.
İrem CoşkunKayıt Tarihi : 30.5.2024 22:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Beyin-Ölümü-Oluyorsa-Kalp-Ölümü-Niye-Olmasın" konuludur başlık😂 (kesinlikle aklıma hiçbir şey gelmediğinden değil ama çok söylüyorum bunu) Normalde bir şiir değil bu, Allah izin verirse bir gün yazacağım romandan bir alıntı ama dedim "Gayet şiirsel duruyor, niye şiir de olmasın?" Buradayım işte.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!