Kalmaz** Şiiri - Kaan Yıldız

Baba gider, arkasından ana da kalmaz!
Viran olur bağ-u bahçe, bina da kalmaz...
Aşık yolcu maşuk ise han-u cihandır.
Yolcu gelir, yolcu geçer hana da kalmaz.

Her şeyi bir törpü gibi daim yer zaman,
Başına neler getirir yavrum gör zaman,
Başı dik burnu havada var gez bir zaman;
Şunu bil ki, bu güzellik sana da kalmaz.

Gönlüne giren herkesi yardır zannetme,
Bu divane zaten elde vardır zannetme!
Bana bunca ettiğini kârdır zannetme,
Edilenler gelir başa yana da kalmaz.

Yaşadığın yar gönlünü yorar, gün gelir;
Yüzü hatlar, saçı aklar sarar, gün gelir;
İnsan o eski demleri arar, gün gelir;
Kan çekilir, beden ölür, cana da kalmaz.

Ömrünün kıymeti yoktur yavrum kıl kadar,
Hayatın rüzgar önünde hükmü kül kadar,
Biri çok yaşadi yüz yıl, yüz on yıl kadar;
Süleyman'a kalmadı ki ona da kalmaz.

Dünyada ölümsüz olan aşktır, bil yeter!
İnsanın başın yemeye sade dil yeter.
Gidiyorum, bir kerecik bana gül yeter.
Sana sefa... Cevr-ü cefa bana da kalmaz...

Kaan YILDIZ
(20.2.2019)