Kalmaz Şiiri - Adnan Kasapoğlu

Kalmaz otuz gece ay aynı yüz aynı çehre
Haddi aşsa aynıdır mutluluk benzer kahra
Yoğunlaşır kırılır her kim güvense dehre(1)
Zamanın oklarına sinem gerdim bilirim
Düşeni basar geçer etmez yardım bilirim

Kalmaz dört mevsim ağaç aynı dal aynı yaprak
Güneş vursa erir mum ister söndür ister yak
Yıllar geçer aradan tarla olur bir başak
Çift sürüp ter dökmeyen den kadrini ne bilir? (2)
Ömrü nafile geçen an kadrini ne bilir?

Kalmaz bir ömür boyu aynı hüsünde her kız
Yaş artar, saç ağarır, el titrer, buruşur yüz
Gece aya baş eğer güneşe tınan gündüz
Kurumlu güzellerin böyle dolanır çarkı
Güneş yakar, yer yutar, kurur yaprağı arkı

Kalmaz çağlar boyu dağ aynı kaya aynı taş
Toprak kurur, ger bulut ağlayıp dökmese yaş
Doğanın kanunu bu, ister inan, ister şaş
Yırtıcı ormanlılar avlarlar birbirini
Yaman kurt var saldırır parçalar bir sürünü

(1) Dehir: zaman
(2) den: tane