Kalmadı Size Verecek Ruhum

Kalmadı size verecek ruhum
Kendime yetecek kadar bile
Ya siz fazlaydınız bana
Ya ben eksik kalmıştım hayata

Ben ki soyunup çıkmışım
O taptaze aşkın koynundan
Toplayarak dört bir yana saçılan
Yüreğimin küllerini

Kendi ellerimle kapattım
Açık kalan bütün pencereleri
Veda ederken
Şehrin bittiği yerde uzanan o beyaz binalara
Bir tek kederini aldım yanıma
Serin sonbahar akşamlarının

İsmini unutmadım
Sevdiğim hiçbir kızın
Hiçbir resme bakıp ağlamadım geceler boyu

Koşarken umutlu adımlarla
Hayattan hızlı
Ve ölümden yavaş
Sızısı kaldı içimde
Unutmak denen hastalığın

Hasret bile yenik düşüyor artık hayatın sıradanlığına
Hiçbir bakış yaralamıyor artık eskisi kadar
İnatla yanan son ışıkta söndü işte
Savruldu içimin külleri
Yanacak yeri kalmadı
Artık benim size verecek ruhum kalmadı...

2003