Kalır Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

KALIR
O kadar kirlettik ki bizler koca dünyayı,
Günlerce yağmur yağsa ardından tozu kalır.
Hata, Günah, isyanla zedeledik imanı,
Zemzem döküp yıkansa kalplerde izi kalır.

Arsızlığı bedene altın libas eyledik,
Zengine izzet ikram, garibi zem eyledik,
Nice masum Gönül’ü yıktık viran eyledik,
Dönüp özür dilesek sinede sızı kalır.

Zalimden kambur aldık mazlumlara yükledik,
Ehli namus insanı yerlerde sürükledik,
Haksızlık ateşini fitneyle körükledik,
Su döküp Söndürsek’te ocakta köz’ü kalır.

Medrese mektep açsak eğitsek insanları,
Kurtarmaya çalışsak masumane canları,
Vaaz vermek üzere çağırsak imamları,
Üstünde sarık cübbe, İçinde yoz’u kalır.

Yaşlılık zamanına biraz servet bıraksak,
Servet tükendiğinde dönüp arkaya Baksak,
Muhtaç olup evlattan medet ummaya kalksak
Evladın koyar kaçar, agobun kazı kalır.

Kul Müçtehit sakın ha eyleme acı kelam,
Ne soysuza bel bağla, ne arsıza ver selam,
İnsanlar unutsa da asla unutmaz kalem,
Hafızan silinse de defterde yazı kalır.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi