Kalender Şiiri - Bilal Yavuz

seni bütün dillerde anmalıydık
adını hıçkırınca bir yetim gül
ruhumuzun direği sızlamalıydı
ki kuşlar, bizi göç gibi duymalıydı

çiçeklerin cânını koklardın
sadrında evrenin kalbini dinlerdin
kıyafetle biçilmezdi tevâzûn
tevâzûna göreydi esvâbın
sadeliğindeydi en azim görkem
ünvanların makbertaşında dahi
konuştuğu bir miad potasında
önümüzü göremezken ışıktan
seni, ey ibrahim duası, seni
doğal bir şeydi artık: anlayamamak
oysa sen varken yâ sevgili
kardeş soymaz kardeşi, giyerdi

seni bütün yaralarda hissetmeliydik
hilmin, fetânetin dolmalıydık
ismetin, risaletin kokmalıydık
yâdına halel getirmemeliydik

heyhat ki, emaneti koruyamadık