Kalemler kırıldı kâğıtlar buruştu

Kalemler kırıldı kâğıtlar buruştu
Dudağımdan kelimeler çekildi dondu
Ellerim titredi gitmedi buz kesildi
Kala kaldım ağladım sessizce gün lekeli
Sustu börtü böcekler
Gün doğumunun hazanlarıyla
Boyalar bir kenarda
Defterler yırtık ıslak ve karalı
Başlar eğik hayaller umutlar sönük
Gün doğumu hiç yakmamıştı yanağımı
Yüreğime ok gibi saplanmamıştı
Oyuncaklara kucaklamamıştım
Sarmamıştım rüyalarıma
Hiç böyle çaresiz abuk sabuk konuşmamıştım
Çizdiğim çizgiler idam ipim olmamıştı bugün
Belim bükülmemişti yüzüm düşmemişti
Şiirlerimi mahkûm etmemiştin
Kelimelerimi hiç darağacına atmamıştım
Bugün daldan kopan yaprak gibiyim koptum uçmaktayım
Uçacağım yeride bilmemekteyim
sığınacak çocuk yüreğinin limanı aramaktayım