Kalemle Tanışanlar İçin Son Durak

Keşke bir kutuya koyabilseydim yeteneğimi
Her aklıma geldiğinde o kutudan bir parçamı alırdım
Sokağa çıkmazdım kitaplara hiç bulaşmazdım
Saat takmaz zamanı umursamazdım
Can ı Edip i Atilla yı Nazımı ve İskender i tanımadan ölüp giderdim

Bir kutuda saklayıp istediğim zaman kullanabilseydim yeteneğimi
Küçük bir ara sokakta kimsesiz ölmezdi şiir
Karalanmazdı şairlerin mezar taşları
Tanımadıkları akrabaları değil
Kendileri alırdı emeklerinin karşılığını
Sessizce gömmezdi Mehmet’i Orhan’ı Ahmet’i Peyami’yi ve Sait i

Bizler kanatsız kuşlarız artık
Bir kuytuda kaybolmaya mahkûm edilmişiz
Seslerimiz gökyüzüne ulaşamazken
Ölünce dünyanın alkışlarıyla lanetlenmişiz
Birhan ı Umay ı Emine yi Lale yi ve İnci yi bu lanete bulaşmadan
tanımışım
Şayet varsa sonsuzluk sonsuza kadar yaşamalarına