Kalemim Kırıldı Kalbimden Önce

kalbimin dağlarına tırmanan sevda
beni sıyrık bir akılla ayır dünyadan
ey hisler diyarının süsü
ölüp ölüp bırakma beni yalnız
kaç defadır tıkanır idrakım
satırbaşı aradığım acım mı yoksa
sustum,
şiir susatırdı beni
bilinmez ikliminde
yazımı hazırlardım ufukaşırı
aldandığım iyi ki şarkıları
kulağa hoş geliyordu
hayranlık büyüsüyle
törpüleniyordu gençliğim
savaş kaybedilirse
kazanılırdı
pazularım sıkılaştı cephesinde hayatın
gücümün altında kaldı her şey
ben'i bir altın bilmeliydi taife-i insan
okunası bir peygamberi vardır İslamın
onu en çok kim anlamadı yarışından
kalmalıyım
zahirî hasarlar almanın tam zamanıydı
yüz yılın hakkını karşıladım tek başıma
meftûn bir ömür neşvü nema buldu göğümde
beni kaybettik arkadaşlar!
...
yoruldum
şevvalin kucağında baygınsam
nasıl ağırlarım bayramı
çocuklar kalbimde koşardı
gamzemde sunardım şekerlerini
sonra bir uğultuyla eserdi rüzgar
dikkat kesilirdi payımıza
gönlü kırgınlara dağıtılırdı
küslük, kırgınlık ve alınyazısı
yabancılık kursağımdan alırdı hatıramı
sevincime ağladım
arkadaşlar toparlanın!
kalemim kırıldı bir gece yarısı
canımı çatlarken yakaladım...