Kalem Yanıyor Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

KALEM YANIYOR
Dünyayı inletti mazlumun ahı,
Gözler buğulandı, yürek kanıyor.
Damladıkça mürekkebin siyahı,
Kağıda dokunan kalem yanıyor.

Sordum cevap alamadım turab'a,
Tezkiremi sırsız, kullar mı kaba,
Sebebi hikmeti nedir bey baba,
Kağıda dokunan kalem yanıyor.

Hasetin ruhu aç, gözleri fıldır
Kıldıra bilirsen namazı kıldır,
Bunların yüzünden son iki yıldır,
Kağıda dokunan kalem yanıyor.

Ahd ederek düzenimi bozmaya,
Yeltenenin burnundaki hızmaya,
Niyetlensem iki kelam yazmaya,
Kağıda dokunan kalem yanıyor.

Müçtehit'im gece ile gündüzü,
Takip eder iken insanın özü,
Birbirine katmış bayırı düz'ü
Kağıda dokunan kalem yanıyor.

Sözlük:
Turab:Toprak
Tezkire: Osmanlıca da
zikredilen,
zikri geçen
anlamındadır

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi