Kalem ve Zindan Şiiri - Halim Yusuf Pilavcı

Kalem ve Zindan

İçimdeki zindan ortaya çıktı...
Bir kâğıt aldım, bir de kalem.
Düşündüm öylece, senin güzelliğini
Kalemim, kâğıdı yorarken düşündüm...

Şafak ışığı kâğıda süzülene kadar,
Düşündüm: Hiçbir şeye benzemiyorsun.
Güzelliğin öyle saf, öyle temiz ki
Benzetmeler bulsam, şirk olurdu...

Sana baktığımda adeta çocukluğumu bulurdum.
Gözlerin, geçmişin sır perdesi oluverirdi;
Beni derin ve dingin bir gezintiye çıkarırdı.
Sen benim tapınağımdın, ben sana gelirdim...

Kalemim kâğıdı çoktan yordu.
Şafağın ışıkları kâğıda süzüldü.
Gözlerin hâlâ gözlerimin önünde
Geçmişte, yolculuklar içindeyim...

Benliğim, senin benliğinde eriyor.
Gülüşün... ne kadar da mukaddes!
Bedenimden ayrı düşürüyor beni,
Ruhumu eritiyor o tebessümlerin...

Tanrılar yanında halt etmiş!
Tebessümün, dingin denizleri kışkırtıyor.
Senin bedenin tanrıları yaratmış
Tıpkı benim hayatımı yarattığın gibi...

Halim Yusuf Pilavcı
01.05.2025