Kalemin Dilinden Şiiri - Mecit Aktürk

Dayanılmaz oldu kahrı kalemin
"Yetmedi mi, şu orucu boz! " diyor...
Nişangâhı etme cümle âlemin
İncinsem de, gönül kırmam, söz diyor.

Zamanıyken hece hece esmenin
Vebâli var gür sesimi kesmenin
Ben bilsem de sebebini küsmenin
Bilmeyenler üzülüyor, naz diyor.

Ne mahzûn dur, ne ye´se düş, ne de bık
Avuç avuç dua ile yola çık
Davası Hakk olan için yol açık
Ferasetli bakar ise göz diyor.

Her yiğide ah çektiren Aslı'sı
Koy desinler âlemin en yaslısı
Alsancak ki göklerin en süslüsü
"Var mı bundan daha büyük haz? " diyor.

"Hikmet" ara! Ne sitem et, ne zâr et
Olanlara ibret ile nazâr et
Zalimlere bu dünyayı mezar et
Kurulan tüm tuzakları boz diyor.

Yırt yüzünde maskesini haçlının
Sanmasın ki hak arsızın, güçlünün
Adını koy alçak, soysuz, suçlunun
Teröristi, siyonisti yaz diyor.

Karabağ'ı, Türkistan'ı Çin'i yaz
Filistin'i, Myanmar'ı, kini yaz
Müslümansız mahzûn kalan dini yaz
Sönsün artık harı geçmez köz diyor.

Din adına zalim cana kıyarken
Haçlı memnun, ölü bebek sayarken
Ay küskünken, yıldız bir bir kayarken
Susar isen gelmez bahar, yaz diyor.

Ömür denen tadımlıksa, bir ansa
Ver Rabbine en değerli şey cansa!
Söz konusu birlik, barış, Vatansa
Şehadetten eksik olan az diyor.

Mürekkebim boyansa da al kanla
Dostluk etmem acze düşen, korkanla
Her engeli aşarsın sen Furkan'la
İnanana yokuş yollar düz diyor.

Hani birgün yolda yalnız kalırsan
Ben hazırım, şayet kâle alırsan
Hiç üzülme! Bu uğurda ölürsen
Unutulmaz, senden kalan iz diyor.
Kır zinciri şu elimden, çöz diyor...