Kalem Sessiz Şiiri - Ahmet Yusuf Yılmaz

Yazılacaklar tükendi,
Kalem sessiz...
Eski yazılanlar gönle tercüman oluyor artık.
Okuyunca şöyle bir;
"Daha ne yazılabilirdi?" diyor gönül.
Yazılmamalıydı,
Daha fazla tüketmemeliydi.
Biraz olsun dünyada yaşamalıydı hayaller yerine.
Biraz olsun yazılanları yaşatmalıydı.
Yazmaya imkan bulamadan yaşamalıydı.
Yaşayamadık...
Her yazılanın bir hikayesi olması ne hoş şey.
Hikayelerin unutulacak olması mümkün müdür?
Mümkünatlığına inandık artık
Ve ne sorulacak soru,
Ne verilecek cevap kaldı...
Sonu mu geliyor yoksa o ivedilikli zamanın?
Ömrü mü tükeniyor yoksa o unutulmaz baharın?
Nedir bu sessizlik bilmem ama
Bir ses çıkarsa eğer kalplerin birinden,
O kalbe sarılmak için çok sebepler sayılır burada.
Sarılamamak için sebepler yeterince miktarlıyken
Bir ses seda yıkar bu toz bulutunu...
Ya da tam tersi mahveder aşığın umudunu...

Bu arada;
Kaç sigaramız kaldı?