Kalem kırılmadan Şiiri - Cevat Çeştepe

hepimiz aynı mahallenin çocuklarıydık...
sokaklarımızı tutan köşe başlarında., yürekli delikanlılardık...
beraber çektikçe yumruk içlerinde ne kadar kısa çöp varsa
gölgelerimiz el-ele uzardı., gece boylarının ıssız karanlığında...
aynı mahallenin dalga yeleli., şaha kalkmış deli taylarıydık
zor saatlerin nöbet yalnızı., sınır taşlarıydık...
. ,
bize.., sevda türküleri söylerdi gündöndüler …
uzayan sakallar ve süt toplayan memelerle çıkardık yollara
isimlerimizi yazardık kavgamızın karşısına örülen her duvara...
. ,
insanlık adına onur imzasıydı heyecanlarımız …
siren sesleriyle beraber kovalanırdık., yere düşerken sloganlar
kopan kollarımızı toplardı., ışıksız dehlizlerdeki aç canavarlar...
. ,
yani özlem ve özgürlük kavgasıydı soluğumuz …
takılırdık bazen bir güvercin kanadında duvarların arkasına
deniz olurduk mavi düşlerle., yeşile çalardık sık ormanlarda...
. ,
hepimiz kısa çöplerin yarınsız kahramanlarıydık...
Mart kapıdan baktırıp., kalemleri kırdığında.,
saat oniki'yi vurduğunda.,
yeniden başlamak üzere son bulacaktı hikayemiz...
.
.
Cevat Çeştepe-2008/2024
"kısa çöp öyküleri"