9 Haziran 1963 Razgrad/BULGARİSTAN
Kalem kendi kendine bu devrin bittiğini yazdı,
Birkaç soruyla kendi kendine cevap veremeyen,
Anlamına son vermiş ve anlayışını yenilemiştir.
Anlamı önce mağlup, önce mağlup.
Baba,
Hüznüm gece yatağımda oturur,
/ey aşk
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Devamını Oku
/ varlığındır beni umutlandıran
/ ve bütün uzuvlarımı kanatlandıran
/ yokluğun, umut lâhitlerinde hapsediyor beni
/ ruhsuz ve karanlık
/ kim bilir, belki de sana adıyor beni...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta