Kalbimin yükünü yüklesem omzuma...

Aşinayım kanatlarinda umut tasiyan kuşların hezimetli sonuna..
Griyle ittifak kurmuş sanki sonbahar...
Lanet yağıyor bu şehrin soluk Yüzüne...
Bi tahammülsüzlük sadrımın en kuytusunda...
Içimden hapsetmek geliyor avuçlarımda, tüm hadsizliği,,
Ama başına buyruk ellerim
Bunca telaş arasında mavice konusuyor dillerim...
Neyin umudu bu,
Geleceğe dair nasıl bi umut beslemek....
Biliyorum!!
Nasipsiz kalacak rengine kainat..
Utanç türküleri çığırır rüzgar..
Basireti bağlanmış sanki gokkubbenin...
Bu nasıl uyuklama,
Amaçsız beyhude bi hayat..
Caddeler sağır,
Sokaklar dilsiz,
Ümmet sessiz,
Ve Cocuklar kimsesiz..
Kirpikleri kırık zaman dilimi gün yüzüne çıkarıyor...
Nedenleri,
Niyetleri,
Ve nihayetleri...
Bir düş mahiyetinde sozler vermiyor teselli...
Aldanamıyorum sana artık dunya..
Ağır geliyorsun tevazu duruşuma...
Kalbimin yükünü yüklesem omzuma dalına sabrı kalmamış yaprak gibi titrer dizlerim...
Taşıyamam...
Ama gitmeliyim artik...
Yükümü paylaşmaya var mı mecalin... Sığdırabilir misin gönül heybene bu denli çaresizliği....
Haydi..
Haydi sıcak bi nefes üfle geceme...
Hafiflesin artık ağırlığında ezildigim yanlizligim..
En öksüzünden bir selam düş...
Iki iç çekiş arasına....
/Zeynep Avcı/