İçimin boşluğu, gözlerime yansıyor,
Ankara'nın,
Kül rengi sokaklarında boğuluyorum.
Özlemlerim bile terketmiş, yapayalnızım,
Sevdasız kalmış yüreğime hapsoluyorum.
Artık göğsümün altında kalbimin mezarı,
Hasret kokulu kuru güllerden toprağım,
Susuz çöller gibi kurumuş hayat pınarlarım,
Depremlerle yıkılmış, darmadağın gönül dağım.
Güzel Ankara sen de benim gibi ölüyorsun,
Her sabah sera gazlarına gömülüyorsun,
Güneş bile ulaşamıyor yorgun kaldırımlarına,
Sen de nefes alamıyor, boğuluyorsun.
Kül rengi akşamlarında, solgun ışıklarınla,
Kapat geceye gözlerini, hadi ne duruyorsun.
Bu son dizelerimdi, hüzün kokan, bıktıran.
Bundan sonraki şiirlerim başka türlü olacak.
Dostlarıma mutluluk veren, çiçek açtıran,
Selam olsun güzel Ankara'dan.
Kayıt Tarihi : 9.11.2008 11:10:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!