Kalan Kalsın Şiiri - Halife Bozbayır

KALAN KALSIN
Yeter gurbet elde hasret çektiğim,
Kalan kalsın gidiyorum köyüme,
Maziyi anarak yaşlar döktüğüm,
Kalan kalsın gidiyorum köyüme.

Zalim gurbet beni köyümden etti,
Bitsin bu ayrılık canıma yetti
Ömrüm hasret ile acıyla bitti,
Kalan kalsın gidiyorum köyüme

Kangal, Alacahan, Akçamağra ya,
İlaç konmaz kan akıtan yaraya,
Gidemdiyom diyorlar ki nereye,
Kalan kalsın gidiyorum köyüme.

Kepez, ziyareti Çat’ı özledim,
Silinmiş dağında, yoktur izlerim,
Ağlamaktan kapanmadan gözlerim,
Kalan kalsın gidiyorum köyüme.

Anam yoktur babam beni özlemiş,
Mavi tren geçmiş yolum gözlemiş,
Ağlamış da gözyaşını gizlemiş,
Kalan kalsın gidiyorum köyüme.

Burnumda tütüyor çiğdem nevruzu,
Gurbette hiç olur Anasız kuzu,
Bozbayır’ım düştü içime sızı,
Kalan kalsın gidiyorum köyüme.
1990