Kalabalıklarda Solan Şiiri - Kağan İşçen

sokağa çıkınca daha iyi anlıyorum
adımlarla çizilir bir hayatın anlamı
ara sokaklardaki telaşla başlar dağdağa
en ufak çıtırtının bir yeri vardır
düşlerimizde
hayatta olduğu kadar olmasa da...

kolumu kıpırdatsam orda yiten tenhada
sakar bir arzu çırpınır fazlaca şehirli
ölümün gözü kulağı yalnızlık değil aslında
kalabalıklarda solan iç sesiyle biter insan
arzularım olgunlaşıncaya soluyacağım havayı
ve nasıl olsa
hiçbir şeyi olmazsa paylaşırım ölmeyi
son anımda...

sert bir rüzgarda yaz mevsimidir sıkılmak
benim mevsimim sana gülerken rastlamaktır
çılgın bir pazarteside
anlık bir temmuz gölgesi kadar gururlu
ve öfkemi öyle bir yaydım ki zamana
olmayacağım anların aptallıklarındayım şimdi...