Kal Deseydin Şiiri - Cafer Yılmaz

Bir İstanbul sabahında
Boğazın sularıyla yıkadım yüzümü.
Martılar havlumu tuttu,
Ben onlara simit attım...

Tanıdık bir sima aradı gözlerim.
Sevilesi bir yürek.
Bir efkar bastı eski günlere,
Dalgaları satır satır karaladım...

Bir İstanbul vardı, sevdiğim.
Bir İstanbul kadar sevdiğim.
Ey İstanbul kokuşlum!
Kal deseydin, gider miydim....

Fethedilmiş bir şehrin,
Fethedilememiş bir yüreği...
Surlar diktim ben de
Senin başlayıp
Senin bittiğin yere...

Arnavut kaldırımlı yüreğin,
Kanattı her yerimi...
Kız kulesi gibi uzaktın kıyılarıma...
Ne zaman seni sevsem
Adresim Yedikule zindanlarında...

Her yolcuyu kabul eder Boğaz’ın...
Bir bana yabancı kaldı limanların.
İstanbulsun işte,
İstanbul gibi acımasız.
Sebebisin tüm yaralarımın....

Yüreğinde fırtına eser
Köpürür deniz çoğalır dalgalar.
Satır satır vurur kıyıma,
Aslında sana yazacak çok şey var...

Bir İstanbul vardı, sevdiğim.
Bir İstanbul kadar sevdiğim.
Ey İstanbul kokuşlum!
Kal deseydin, gider miydim.....