Kaktüs Desenli Paspas Şiiri - Gülcan Arıkan

Komşu kapısının önündeki
Yeşil kaktüs desenli paspas...

İlk gördüğümde seni ne hoşuma gitmiştin,
Malum zamane komşulukları,
Kapı kapı ya uzak,
Pencere pencereye soğuk,
Tanımaz kimse birbirini.
Komşuluk yok eskisi gibi,

Hep merak ederdim kim oturur bu evde,
Hangi ayaklar basar üzerine ayakkabıyla,
Sonra anladım ki dairede oturanlar hep değişiyor,
Zaman gibi,insanlar gibi,mevsimler gibi...
Ama sen hep orda kaldın,
Hep bekledin,
Üzerine bastılar,soldu kaktüsunün yeşili,
Konuşabilseydin de keşke anlatabilseydin derdini.

Bir gece polisler aldılar evde son oturanları,
Meğerse değişiyormuş herseferinde evin kiracıları,
Eve mühür vurdular,hiç kimse giremedi,
Sen oradaydın hala,kapısının önünde...
Solmuş rengiyle deseninin,bakıştık bir süre...
Yalnız ve kirliydin,
Eve doğru baktım,her yer kapı duvar...

Sana baktım üzüldüm,
Bir kapı önü paspasıydın neticede,
Doğru bir kapının önüne serilmemiştin belki,
Şanslı degildin belki başka paspaslar gibi;
Üzerinden mutlu ailelerin geçtiği...

Bir kapı önü paspasıydın neticede,
Sana baktım üzüldüm,
En talihsizi sendin bu hikayede...