Camın ardında hızla geçen arabalar, uzaklarda kaybolan sesler... Dışarıda dünya telaşla dönüyor, insanlar bir yerlere yetişmeye çalışıyor. Ama bu mekanın içinde zaman duruyor sanki. Oturduğu yerde, hafif bir gülümsemeyle dışarıyı izleyesinde bir sakinlik var. Kahvenin sıcak buğusu yüzüne yansıyor, her yudumda geçmişe dair hatıraları soluyor gibi. Şalının canlı renkleri, sanki ruhunun içindeki neşeyi dışarı vuruyor; oysa gözlerinde derin bir düşünce, hayatın ona kattığı her anın izini taşıyor.
Onu izlerken, sanki hayat bir anlığına duruyor. Bu kadar doğal, bu kadar sade bir an nasıl bu kadar büyüleyici olabilir? O an, her şey yerli yerinde. Dışarıdaki kaos, içerideki dinginliğe karışıyor ve o gülümseme, bütün karmaşayı silip atıyor. İçimde bir sıcaklık beliriyor, onunla oturup uzun uzun konuşma isteği, belki de sadece sessizce yanında oturup anın tadını çıkarma arzusu...
Kahvenin sıcaklığı avuçlarına dolarken, sanki dünyanın tüm soğukluğunu dışarıda bırakıyor. Gözlerinin ardında saklı bir dünyası var, belki de en çok o dünyayı merak ediyorum. Acaba neler geçti aklından? Hangi düşleri, hangi özlemleri var o gülümseyişin ardında? Bir an, onunla bu sakinliği paylaşmanın huzurunu hissetmek istiyorum. Belki de hayatın en anlamlı anları böyle, sade ve içten... Tam o anda, gözlerinin derinliklerinde saklı, bir hikayenin başlangıcını görüyorum.
26.01.2022
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta