Kahrın Monoluğu Şiiri - Mehmet Işık Ron

Ah kalemime sarılmış kör bir yılan,
İnatçı ve kinci.
ne zaman söze başlasam
o kılıçlarını bileyici.
oysa bilirim sözün simyasında
her acı bir ümide devşirir.
kime söylesem alaycı bir soytarı
kesilir, giyotinlerde vakur kelam.
ah kalemime sarılmış kör yılan,
soyunduğun kimlikler sahtedir avuçlarımda.
zehrin, imgelerim kadar kudretli değildir.
ne sen aşktan söz et,
ne de ben kartallardan.
bu değildir Kabe’nin duvarlarına asılan o
iğreti muammalardan.

şimdi her söz fedai.
ya ben seni öldürürüm, bu
çaresizlik kıyısında.
ya da çatırdar ortasından sayfa.
gömülüveririz sessizliğin dehlizlerine.
neyim var ki
kaybedecek
karanlıkla boğuşan
bir yürekten
başka.