Şahlanıpta sırtından yere
Vurunca betondan kısrak
Kovanından hücum etti her zerre
Yüze, ciğere çarparak
Ne göze görmek mümkün
Ne taze bir nefes almak
Günden önce gelip saplandı
Kor, karanlık bir mızrak
Süzülüp yere serildi tozdan perde
Harabeden şehirler bırakarak
Harman oldu nice beden
Ayaz kaplı yıkıntılarda yarı çıplak
Geçit vermedi hücre hücre
Anayı kuzudan ayırarak
Kesti el eli, bir sabinin çehresinden
Aralansın diye firak
Dalgalandı dün, yıl olup kıyıya vurdu
Taze yaraları tuzuyla sızlatarak
Belkiler dağıldı karıştı meçhule
Enkazdan bozma mezarlar kazarak
Karanlık ve kırık yollardan gitti biri
Yüzü ay, ayağı yalın, kimliğini unutarak
Bir daha gören olmadı
Düşürdüler kütükten sessizce ve utanarak..
06.02.2024
Kayıt Tarihi : 7.1.2025 00:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!