Yoksulluğun zindanlarında
Yaşama küskün
Ölüme saklı
Ruhlar can çekişirken
Kahpe felek,
Senin körleşmiş kılıcın
Kesmez
Onların
Çürüyen etlerini
Dikdörtgen
Renk renk kağıtlara
Sarılı...
Seni onlar
Seni ben
Seni biz
Varladık
Tıpkı
Baş tacı ettiğimiz gibi
O kağıtları
Kendi yarattığımız anlamsızlığın içinde,
Zavallılığımızla
Şaşkın...
Ancak,
Heveslenme sonsuza
Gün gelecek
Ölümlerimizin kucağında,
Bitecek saltanatın...
İzmir Şubat 2005
Erdem Nur CengizKayıt Tarihi : 25.9.2005 21:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Küçücük bir çocukken
Önce babamdan öğrendim adını
El tarlalarında, anamla çapa yaparken
Gördüm ki
Sadece babama değilmiş kastın
Aklım erdikçe artık
Öğrendim ki sen
Mazlumun düşmanı
Zalimin dostuymuşsun
Dünden bugüne değil
Yarınlarda da devam edecekmiş
Şöhretin.
Sanma ki mazlumun ahı kalacak sende
Tüm mazlumlar adına
Uçkurumu çözdüm ben de.
23.09.2005
Yılmaz TURPCU
Günün şiirinden sonra sizi tanıdım.Önce günün şirine seçilmiş olmanızdan dolayı kaleminiz ve yüreğinizi kutlarım..Şiir başlığından dolayı şiirimle çağrışım yaptı .Sonu gelecekmi bilmiyorum..belkide bu dünya da'' kahbeler'' çoğunlukta..Sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (2)