Kahkaha çiçeği Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Sahipleri gibi hüzünlüydü bahçede ki çiçekler
Elma armut nar ağacı da vardı
Mutsuzlukları evin efendisinin
Gülümseyeceği ana kadardı
Bir de giden tatlı kadının kendileriyle konuşan
Sevip okşayan o narin yaratığın eve dönüşüyle
Matemini tutuyorlardı o yok diye
Oysa ikisi de ne kadar sevecen güler yüzlü insanlardı
Çiçekler aralarında konuşuyorlarken
Biri diğerine -sen dedi sen niye açmadın ki
Tomurcuğun patlamak üzereydi
Dedi ki -demekki bana da nazar değdi
Havada ki bu koku hiç hoşuma gitmiyor
Gülüşüm içimde donup kalıyor
,
Ve günlerden sonra birgün kadın döndü
Bir daha hiç hiiç ayrılmamak üzre evinden
Ertesi sabah bütün çiçekler sevince açtılar
Nar ağacından bir nar armutun dibine de,
Ballı bir armut düştü
Ertesi sabah evden bir bebek sesi duyuldu
Kahkaha çiçeği bir güldü bir güldü ki yer yerinden oynadı.
Uzaklarda bir yerde havai fişekler atıldı
Gök te sevindi ardından gürül gürül gürledi
Sağanak halinde bir yağmur bastırdı aniden
Bütün çiçekler bayram ettiler yeniden
Aylardan Haziran dı onlar bunalmışlar,
Susamışlardı hava çok sıcaktı
Kana kana su içtiler duşlarını aldılar
Canlanınca küstüm çiçeği bile güldü
İçlerinden en neşeli olanıysa yediveren gül dü

30 -Haziran -2008 Bodrum