Kağnı Neslinden Şiiri - Hasan Arpaci

Bir zamanlar senin,
Ustan bile bulunmaz,
Bulunsa da kaprisinden,
Çevresine varılmaz dı.

Demirlerin bir servet,
Satın almak için aile,
İki yıl eder di hizmet.
Hele,
Karaçam tahtaların,
Kös dağından olacak,
Ara,tara,orman da,
Çıralısın dan bulunacak tı.

Törenle yapılırdı bu kağnı,
Kollardık solunu sağını.
Töremiz deki yeri,
Kamyon gibiydi değeri.

Bazen,
Çanakkale ye silah taşımış,
Bazen de,
Yiğitlerin arkasın dan ağlamış.
Giden geri gelmemiş,
Dönenleri beklemiş,
Ama dostlarını,
Kimse ye soramamış.

Köyün delikanlısı;
Vurmuş yükü sırtına,
Gıcır da gıcır,cayır da cayır,
bağırta bağırta giderken,
Köyün kızların dan,
Kırmızı fistanlı fadime ye,
Elin de öğendere,
Ayağında çarık,
Havayı da atar,
Anasını satarmış...

Şimdi atılmışsın bir köşeye,
Çürümüş iskeletin,
Başlamış erimeye.
Bir kaç yıl sonra,
Odun edip yakarlar,
Gelen geçen yabancılar,
Ateşinde ısınırlar.

Demirlerin belki gider müzeye,
Belkide bir site de bahçeye,
Gelip geçen baksın diye.

Gene şükret gitmedin hurdacıya,
Belki olacaktın bir kurşun.
Canlar yakacak,
Adam vuracak,
Katil olacaktın.

Bura da her yer çayır,çimen,
Allah vermiş oksijen,
Diren,babam diren.

Kahraman olunmaz birden,
Sensin bunu en iyi bilen,
Kağnı neslinden.

Hasan Arpacı,1987,Ortalıca,Tosya