Leb-i şarâbından nûş eden âşık
Dem vurup dem çeker meyhânelerde
Birliğin bir bilip birleyen sâdık
Akıtır göz yaşın pinhânelerde
Kûşe-i vahdeti eder ihtiyâr
1
Kocalmışıñ hani civan çağların
Ya ne oldun, yana yana tasvirim
Ömrün ülkesinde soldu bağların
Hazal düşmüş o gülşana tasvirim
2
1
Dokuz yüz ellide Kore savaşı
Temaşagâh oldu cihana Allah
Birleşmiş Milletler, bel bağladılar
Tevrat, Zebur, İncil, Kur’ana Allah
2
Hazret-i Âdem’den şimdiye kadar
Bunca insan geldi, gitti ha gitti
Varlığa güvenip benim diyenler
Son ucunda öldü, gitti ha gitti
Kabristanda yatar bak bunca canlar
Hakk’a emanet ol yoldaşlarınla
Bu vatana sâdık olun evladım
Seyreyle ülkeyi, adaşlarınla
Zevk ile oynayıp, gülün evladım
Âmirlere hizmet kılın can ile
Bu vatandan cüda düşen gayriler
Solar, bağçesinin gülşanı ağlar
Yar ismini soran, vuslatı diler
Yanar, dert üstünde dermanı ağlar
Sunalar göllere yüzmeye gelir
Biz âşığız ne söylesek
Sözümüzde yalan olmaz
Sır içinde sır saklarız
Hiç kimseye ayân olmaz
Biz âşıkız ta ezeli
1
Kirâmen kâtibîn sağ ile solda
Vukû bulan fiili fermana yazar
Her sırrının bir defteri var elde
Biri şana biri perşana yazar
2
Hor bakma sen bize, bizde duygu var
Gözle, gelecekte her yan bizimdir
Şimdiki zillete sabr eyle kardaş
Buna var mukabil, ihsan bizimdir
Bir misal var derler çekenler kahar
Bahar oldu bağçelerde gül açar
Sünbül ile, reyhan ile, ne ile
Eğer bülbül gelse bağlarda uçar
Şeyda ile, figan ile, ne ile
Dem bulup giderse, bu sâye eğer
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!