Kağıttan Koy Şiiri - Hayati Çörlü

Karalayıp karalayıp
Attım dalgalara çizdiğim resmini.
Her defasında olmadı deyip
Buruşturarak.
Veremedim ki yüzüne o gülümsemeni.
Sonra bir bir topladım
Islanmış resimlerini.
Islanmış ta kapatmıştı saçların gözlerini
Göremedim.
Deniz kokuluydu saçların, öptüm öptüm
Çektim içime.
Çizemedim resimlerini.
Nereden baksam
Nasıl yapsam olmuyor.
Sesinin hoşluğu içimi ısıtmışken
Kalemim hüzün damlıyor.
Bilmem kaçıncı resim bu çizemediğim,bilmiyorum.
Attığım resimlerle doldu deniz
Artık toplayamıyorum.
Gel artık menekşe gözlüm
Gel,
Bak yine bahar geldi
Sen gelmedin.
Ne balıkçı ağlarının yosun kokusunu sever oldum artık
Ne de Güneşin doğuşunu.
Yetmiyor artık.
Aramaların yetmiyor
Uzaklarda beni düşünmen de yetmiyor.
Bu dalgaların sesi kulağıma
Kağıt hışırtısı gibi geliyor.
Ah ,bir görebilsen denizin rengini
Yüreğin sızlar,
Yüreğin kanar.
O yüzdüğümüz yerlerde
Bilsen ki artık
Kağıttan bir koy var.