Kağıt Yanıyor Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

KAĞIT YANIYOR
Kendisini alim sanan cahiller,
Hokka ya bismilsiz divit banıyor,
Mürekkebi bulandırdı cehiller,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Azılı kurt bürünerek kevel'e
Eziyet ederken başı gövel'e,
Nakşetmeye kalktım; lakin tuval'e,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Şirret'e pek ala, iyliğe hayır,
Diyenlerle doldu; ova, dağ, bayır,
Gözünün önünde bak cayır cayır,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Duruyor her bir şey yerli yerinde,
Hile hurda olmaz gönül erinde,
Diyorsun ya niye her seferinde,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Ağaya, paşaya, beye hediye,
Göndermedin madem inip vadiye,
Söyle Müçtehite söyle ne diye,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Sözlük;
Kevel: Kuzu veya koyun
postundan yapılmış kürk
Gövel: Yeşil başlı

İsmet Murat (Müctehit)
Halk Şairi