Kağıt Yanıyor Şiiri - İsmet Murat

KAĞIT YANIYOR
Kendisini alim sanan cahiller,
Hokka ya bismilsiz divit banıyor,
Mürekkebi bulandırdı cehiller,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Azılı kurt bürünerek kevel'e
Eziyet ederken başı gövel'e,
Nakşetmeye kalktım; lakin tuval'e,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Şirret'e pek ala, iyliğe hayır,
Diyenlerle doldu; ova, dağ, bayır,
Gözünün önünde bak cayır cayır,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Öyle bir olduk ki riya ya esir
Gönülleri harap etti münkesir,
Onarmaya niyetlendi müfessir,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Denge alt üst oldu, bozuldu töre,
Nasihat kâr etmez vicdanı Köre,
Riyakârlık arttı göz göre göre,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Duruyor her bir şey yerli yerinde,
Hile hurda olmaz gönül erinde,
Diyorsun ya niye her seferinde,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Ağaya, paşaya, beye hediye,
Göndermedin madem inip vadiye,
Söyle Müçtehit'e söyle ne diye,
Kalem dokundukça kağıt yanıyor.

Sözlük;
Kevel: Kuzu veya koyun
postundan yapılmış kürk
Gövel: Yeşil başlı
Münkesir; Kırılmış, Kırgın, gücenmiş

Müfessir; 1- anlaşılması güç bir
metni açıklayan,
yorumlayan (kimse)

2-Kuran’ı yorumlayan
(kimse).

İsmet Murat (Müctehit)
Halk Şairi