Kağıt Çocuk Şiiri - Seyfettin Aslan

Ah çocuk sen yorulmuşsun,
Bir çöp konteyneri üstüne oturmuşsun,
Göz göze gelmişiz seninle,
Cebinden bir muz çıkartmış, yerine vicdanımı koymuşsun.
Bakmaya utanmışım gözlerine.
Uzaktan geçmişim dönerken.
Gözlerini yere, göğe çevir,
Sen de bakma ardımdan çocuk!
Bütün yeryüzü, gökyüzü senin olsun.
Ama bakma, bakma ne olursun...
İleride kağıttan hayaller kuracağım sana.

Dünya adaleti dünyayla birlikte döner çocuk,
Sıkı tutmazsan yakasından,
Ne bulutlar pamuktandır, ne denizler göründüğü gibi mavi.
Yalancı dünyayı başkalarına bırakalım çocuk.
Dakika dakika kağıtlarla yüreğimi kesiyorsun.
Çıksana bu dünyanın artığından artık.
O kağıtlara güzel anılar karalayalım,
Veyahut bana kağıttan uçak yapmasını öğret.
Bu dünyayı kaç kere katlayabiliriz onu anlat çocuk.
Arabana saklayalım bu dünyayı.
Evvela... kaçıp gidelim bu diyardan.

İçinde ağlamak olan kağıtları yak çocuk,
İçimde ağlamak olan kağıtları,
Yak çocuk!