Kafi Şiiri - Kağan İşçen

Kafi

haklısın
birlikte tatmadığımız yağmurun
bir başlığı yok
aramızdaki kavganın bir adı
sisli bir sokağa bakar gibi baktın bana
pencerenin buğusunda bırakarak anılarımızı

noktalarımız uyuşmadı
hiçbir zaman
hiçbir yerde
sadece birbirlerinin üzerini örten
ıssızlıklarımız
hiçlerimiz sevişti bizim
uzaktan ve beceriksizce
boşluklarımız bile boşu boşuna değildi
zamana ve tesadüfe olan öfkelerimizi
birbirimizden çıkararak
cezalandırdık kaderlerimizi

kafi olan kafiliğin kendisiydi
doyumsuzluk değil bu
kırgınlığımız ve kızgınlığımızdaki
delikanlı kamaşmanın çığır açıcı gerekçesi
hayatta eksik olan kendimizdik
kafi olan birbirimizsizlik olduğu sürece
mükemmelliğin imkansızlığını
anımsamayı benimsemeyerek acımasızca

herkes kadar hiçin
hiç kadar herkesinim
hiçbir şeyin olmasam da
hiçliğinin emekçisiyim ben
vasati ölümlere kafi
azami ayrılıklara eksik
alabildiğine sarı ve yoğun düşünceler düşkünü...