Kaf Dağı Şiiri - Zeynep Karabulut

Çok uzaklar çağırdığında gitmelisin
Ve duymalısın menekşe yapraklarının sesini
Yok oluş kadar acı versede yüreğine
Okumalısın yok oluşunu onun gözlerinde.
Kırılan onca cam batınca avuçlarina
Kalbini görmelisin! temizle sevginle.
Ayrılık otları sarmasın ruhunu...
Otur ve izle...izle...
Kaf dağı olsada aranızda izle.
Her bulut çizecektir ömrüne bir yol
Gösterecektir sıratını önünde.
Korkma! Düş peşine
Nasıl alıyorsan yaprakların sesini,
Alacaksın bir gün
Menekşe kokularını da öylece.