Kadir Yeter Şiirleri - Şair Kadir Yeter

Kartonlar katlanılmış, kapı önünde yaslı!
Gözlerimde gözlük var, kirpiklerim’se yaşlı,
Hayat böyle kuzucuk, güllü, dikenli-taşlı,
Allah’a Ismarladık; diyor, Karton Tabutlar! ...

Komşuluk bu kadarmış, gayrısın’ yesin kurtlar!

Bırak! ... süsleme artık, kızıllık kaybolmadan,
Pek çoğu boşa aktı, testiye su dolmadan.
Sandığında çillenen, çeyizine gün değer,
Kim, kimin nasîbiymiş; anlaya ömür değer.
Sustum ya bilmez miyim? ... eteğindeki taşı,
Salımı suya indir, emir ver: “gâib taşı”.

Dalıyor derinlere yufka-yufka yürekler,
Unutma, unutmaz ki; senin gibi sevenler.
Kalbimde, damarımda sen gözümün nûrunda,
İliklerim, dizlerim her şeyimle yanımda.

İn artık derinlere çıkmaktan daha kolay,

Ne egzos dumanı, ne yerlerde çöp,
Kuşlar, zehirlenmeden gezecekler,
Sessizlik içinde bulunmuş şehir,
Eğil! Eğil de alnından öp! ...

İstiap haddi var herşeyin,

Üstünde, yırtık basma! Kimsesiz bayramlığı!
Üzümsüz, çökmüş; asma! Garipler Mezarlığı,
Yassılaşmış mezarlar, Boztepe batısında,
Öyle küskün ki, O’nlar; köşesiz yatışında! ..

Birkaç, başlıklı mezar, sanki! Hatırlayan var,

Kadir Yeter. TRABZON.

Bu bir görev zinciridir, benden önce de vardı,
Allah bu milleti korur, sebebi vardır,
Öksüz ya da yetimin âtisi vardır,
Âkif’im. Âkif’ler oldum, süzmeyen bilmez! ...

Bak şu gence, uykudan kalkmış yazıyor,

Çiçek kokusu sindi,
Ayrılamazsın şimdi,
Çoktan geçti İkindi,
Beklerim; Âşık Çepni...

Kadir`e uğramadan,

Anadolu erkekleri, tarlada,
Anadolu erkekleri, taşocağında,
Şehirlerdeki, Anadolu erkekleri;
Taş binâlardan, Ekmeğini çıkartır...

Elleri nasırlı, parmakları çatlak,

Damarlarım taşı kırmış, giderim!
Nice seher görmemişler altımda!
Boydan- boya mezarlık idi zemîn,
Yapraklarım bakar- ben yaş dökerim...

Nice Meftûnlar, gözlerken bizi,