Efendiler,
Kanmayın efendiler,
Yarınlar,torunlar aşkına,
Öldürmeyin dağları,
Doymaz Altın korsanları
Tek dişli canavara,
Doyumsuzluğumuzla
Sonunda
Geldik yolun sonuna
Korkarken cehennemden
Cehennem’e çevirdiğimiz
Dünya’ya
Bebeğim,derdim hep sana
Bebeğinden ayrılmış anne gibi
Ateş düşerdi bağrıma
Yanardı içim,için için
Koşup sarılıncaya kadar
Ananın sırtını sıvazlamadın
Babanın başını okşamadı'ysan
Tırnaklarını kesip,
Diyabet çatlaklarını yağlamadın
Yıkayıp keselemedin
Onları uyutup, gizlice ağlamadın
EZİK İNSANLIK.Şiir Kadir ÜNLÜ.7./3/17
Pazar'dan dönüyorlar,onurlu fakirler
Kaldırımlar şaşalı,fakirler üzgün
Gönülleri dolu,onur ve insanlıkla
Pazar'dan dönüyorlar,
Ankara kar altında
Ne zaman yağsa Ankara'ya kar
Hüzün çöker
Bir yanı kimsesiz Çocuk
Bir yanı vicdan
Resminle tanıdım diye seni
Hep uzak,hep hayal
Hep gölgemi kalacaktın
Gözüm gözüne,elim eline değebilseydi
Karışsaydı nefesim nefesine
Kavrulmuş nemli dudakların
Hani denir ya
Sevaptır bakmak güzele
Geçemem bakmadan,gönül gözüyle
Her güzelliğe
Asla sevap olsun diye değil
Öyle istiyor yüreğim
Yardım toprağı bağrından
Veysel'e uydum
Yar oldum,
Adam gibi,baba oldum
Evime,evlatlarıma
Emek verdim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!