Kadir Tozlu Şiirleri - Şair Kadir Tozlu

“Babacığım”
Çocukluğumda garipserdim bu kelimeyi.
Okuma yazmaya yeni başladığımızda okuduğumuz öykülerde çocuklar “babacığım” derlerdi babalarına.
Şehirli çocukları da öyle derdi.
Biz ise köyde büyümüştük.
“Baba” derdik yalnızca.

Çocuğun yüzünün bir tarafı ciğer rengindedir
“Bu doğuştan değilmiş” der çocuk… “Bir büyücü yapmış. Büyünün bozulması için de dolunaylı bir gecede tam gece yarısı idrarını yapıp getirmen gerekiyor.”
Dolunaylı gecenin ertesi günü “Getirdin mi? ” diye sorar kıza.
“Evet,” der ve elindeki kavanozu verir.
Çocuk içinde sapsarı idrarın bulunduğu kavanozu kaldırıp tüm sınıfa göstererek;
“Yüzümdeki lekenin büyüden olduğuna inandı ve bana çişini getirdi” der…

08.02.2012 tarihli SMS üzerinden sevgi atışmamız.

Güller goncası kızım
Uzaklardaki nazım
Al yanaklım, göz nurum
Onulmaz gönül sızım

Baba yarısıdır onlar,

Amcalardan söz ediyorum. Öyle söylenegelmiştir. Gerçek öyle midir? Sanmıyorum... Eksik söylenmiştir 'baba yarısı' sözü. Çünkü anne ve babaların çocuklarına karşı sorumlulukları daha fazladır. Onlar gerekirse döver de severde. Şımarmasın diye sevgilerini bazan gizlemek zorunda kalırlar.

Buna karşılık baba yarısı olan amcalar, anne yarısı olan teyzeler böyle bir sorumluluk duymazlar. Sorumluluğu anne ve babaya atarlar ve bu rahatlık içinde tüm sevgilerini, şefkatlerini yeğenlerine çekinmeden verirler. Yeğen tatlı olur sözünü söyleyen, yerden göğe haklıdır onun için.

Yıllar geçti aradan. Bu gün bir elektronik mühendisiyim. İş yaşamında emekliliğim yaklaştı. İnternette Türk Telekom’un rehber sayfasına girmiş bakınıp dururken çocukluk arkadaşlarım geldi aklıma. O değerli arkadaşıma yıllardan sonra bir tatlı sürpriz yapmayı düşünerek ismini tüm Türkiye’de aradım, yok. Muhtemelen numarasını gizlemiş olabilir veya telefonu eşinin üzerine almış olabilir diye düşündüm. Pek de ümitli değildim ama orta okulun veda gecesindeki piyango çekilişinde kendisine balon çıktığı için sevinçle balonunu almaya koşan müdürümüzün kızı, tabi ki o değerli sıra arkadaşımın da kız kardeşi, o zamanlar 8-9 yaşlarında olduğunu sandığım o sempatik hanım kızın ismi aklımdaydı. Rehberden ismini buldum. Telefon etmekte bir süre tereddüt ettim. Hanımlar evlenince soyadı değişeceği için bir isim benzerliği olması kuvvetle muhtemeldi. Buna rağmen telefon ettim. Oydu! .. O değerli sıra arkadaşımın kız kardeşi. Hemen kendimi tanıttım ve tabi ki öncelikle arkadaşımı sordum. Çok üzücü bir haber aldım. Arkadaşım, yaklaşık 6 yıl önce Giresun’da bir trafik kazasında yaşamını yitirmişti.

Çok üzüldüm. Bir an ne söyleyeceğimi bilemedim. Sonra arkadaşımın ağabeyi –ki bizden bir sınıf önde okurdu- oradaymış. Onunla görüştüm. Babaları, yani müdürümüz de yaşamını yitirmiş. Anneleri olan Türkçe öğretmenimiz de evdeymiş. 9 yıl önce ayağı kırıldığı için koltuk değnekleri yardımıyla yürüyen öğretmenimle de görüştüm. Çok duygulandı, tabi ben de.

- Sizlerin sadakatiniz beni yaşatıyor oğlum dedi.

O güzel sesini duydum
İnan ki kendimi buldum
Benim iki gözüm nurum
Gönülden sevdiğim kızım

Sanki canımdan bir cansın

Orta öğrenim gördüğüm sıralar Türkçe dersimizde bir yazıyı işlemiştik. Yazarı aklımda değil. Yazının çoğu da aklımda kalmadı. Aklımda özü kaldı;

Bir keşiş, insanlardan uzakta ıssız bir alanda inzivaya çekilmişken insanların çirkinlikleri, imansızlıkları onda hayatın yaşamaya değmediği görüşü uyandırmıştı. Ayağa kalktı ve ellerini havaya açtı. Tanrıdan tüm dünyayı helak etmesi için duaya başladı. Kararlıydı ki, duası kabul oluncaya kadar hiç hareket etmeden bu şekilde duracaktı.

Günler geçti, o hep öyle hareketsiz durdu. Bu hareketsiz nesneyi ağaç sanmış olacak ki bir serçe onun avucuna yuva yaptı. Yumurtladı ve kuluçkaya yattı. Yumurtalar açıldı civcivler çıktı. Bu süre zarfında yine keşiş kıpırdamama konusunda kararlılığını sürdürdü. Ama onu buna iten niyet giderek değişti. Bu minik kuşun ve yavrularının korkup kaçmamasıydı artık onu orada tutan.

Nelerle Eleştiriliyoruz?

www.sevgipinari.com web sitemin konuk defterindeki mesajı sizlerle paylaşmak isterim;

Sizler, Kadir Tozlu ve okurları. Gerçekten sizler bu zamanda mısınız yoksa hasta filan mısınız? Bu kadar abartı bir sevgi, insanın doğasına aykırı, yapmayın, kendinizi bu kadar perişan etmeyin. Sevgiler diycem korkuyorum. Hoş kalın

Bugün isterdim ki
Pastasını ben keseyim…
Orman gözlü meleğimin
Alnından öpeyim…

Bugün isterdim ki

Çocukluğumda dinlediğim bir öyküden aklımda kalanlar;

Köyün saf ama temiz kalpli delikanlısı kim olduğunu soranlara hep Memed’in Babası olduğunu söylermiş. Nedenini sorduklarında;
“Ben Ayşe ile evleneceğim, bir oğlumuz olacak, adını Memed koyacağız” diye yanıtlarmış. Oysa delikanlının evlenecek maddî olanakları da yokmuş. Ona büyükleri şöyle öğüt vermiş;
“Oğlum, git şehirde çalış, para biriktir. Yoksa başka türlü evlenemezsin Ayşe ile.”
O da öyle yapmış. Şehre gitmiş, rastladığı kişilere bir iş aradığını söylemiş. Kim olduğunu sorduklarında da tabi ki “Ben Memed’in Babasıyım” diye yanıtlamış. “Memed kim? ” diye sorduklarında da “Ben Ayşe ile evleneceğim, bir oğlumuz olacak, adını Memed koyacağız” diye yanıtlamış. Aslında rastladığı kişiler hırsızmış. Bu saf insanı işlerinde kullanmayı düşünmüşler…